หญ้าดอกขาว
หญ้าดอกขาว
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Kyllinga odoraya Vahl
ชื่อพื้นเมือง : หญ้าหัวโม่ง (ภาคใต้)
ชื่อวงศ์ : CYPERACEAE
ลักษณะทั่วไปทางพฤกษศาสตร์
กกที่มีอายุหลายปี ลำต้น ใต้ดิน เลื้อยทอดขนานไปกับพื้นดิน ชูส่วนดอกและช่อดอกสูง 15-20 เซนติเมตร ลำต้น มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 1.5-2 มิลลิเมตร มีกาบหุ้มลำต้นสีน้ำตาลอมเขียวเป็นระบบรากฝอย ใบ ใบเดี่ยวออกจากส่วนของลำต้นใต้ดิน ใบเรียว ยาว 5-15 เซนติเมตร ขอบใบเรียบ ปลายใบแหลม ฐานใบสีน้ำตาลแดง แผ่ห่อหุ้มลำต้น ดอก ดอกช่อ มีดอกย่อยจำนวนมากอัดกันแน่นที่ปลายยอดของลำต้น ฐานของช่อดอกมีแผ่นรองดอกสีเขียวคล้ายใบจำนวน 3 ใบ สั้น 2 ยาว 1 ช่อดอกประกอบด้วยดอกย่อย 2 แบบ คือ ดอกด้านล่างมีกาบสีเขียวใสพับงอเข้าหากัน ปลายแหลม ดอกด้านบนมีกาบยาวกว่าด้านล่าง ช่อดอกเป็นสีเขียว เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเมื่อแก่ ผล รูปไข่กลับ สีน้ำตาล มักจะร่วงไปพร้อมกับช่อดอก
ช่วงการออกดอกและติดผล : ตลอดทั้งปี
นิเวศวิทยา : พบขึ้นทั่วไป โดยเฉพาะบริเวณที่มีความชุ่มชื้น
การขยายพันธุ์ : ใช้เมล็ด ส่วนของลำต้นใต้ดิน
สรรพคุณทางสมุนไพร :
ทั้งต้น แก้บิด แก้ไข้ ไอ เจ็บคอ หลอดลมอักเสบ ปวดกระดูก
