ทุเรียน
ทุเรียน
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Durio zibethinus Merr.
ชื่อพื้นเมือง : มะทุเรียน (ภาคเหนือ) เรียน (ภาคใต้) ดรือแย (มลายู)
ชื่อวงศ์ : BOMBACACEAE
ลักษณะทั่วไปทางพฤกษศาสตร์
ไม้ยืนต้นสูงใหญ่ โคนต้นกว้าง อาจมีพูพอน ลำต้น ขนาดใหญ่ เปลือกไม้สีน้ำตาล เส้นผ่าศูนย์กลาง 30-80 เซนติเมตร มียางเมือก ใบ ใบเดี่ยว รูปขอบขนาน ใบเรียงแบบสลับ กว้าง 5-6.5 เซนติเมตร ยาว 20-25 เซนติเมตร ผิวใบเรียบ ด้านบนเรียบมัน ด้านล่างผิวสากสีน้ำตาล ขอบใบเรียบ ปลายใบแหลม เส้นใบแตกแบบแขนง ก้านใบยาว 1-1.5 เซนติเมตร ใบอ่อนสีเขียวอ่อน มีขนนุ่มรูปดาว ใบแก่สีเขียว ดอก ออกเป็นช่อหรือเดี่ยว สีขาวอมเหลือง ออกบริเวณซอกกิ่ง กลีบดอก 5 กลีบแยกกัน ผล รูปไข่แบ่งเป็นพูๆ มีหนามโดยรอบ ผลอ่อนสีเขียว ผลสุกสีเขียวอมน้ำตาลหรืออมเหลืองแตกตรงกลางพู เมล็ดมีขนาดใหญ่ สีเหลืองนวล ผิวเรียบ มีเนื้อหุ้มเมล็ดค่อนข้างหนานุ่มสีขาวนวลถึงสีเหลือง รสหวาน
ช่วงการออกดอกและติดผล : ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ – เดือนสิงหาคม
นิเวศวิทยา : พบได้ในป่าดิบชื้น
การขยายพันธุ์ : โดยเมล็ด
สรรพคุณทางสมุนไพร :
ใบ แก้ไข้ แก้ดีซ่าน ขับพยาธิ ทำให้หนองแห้ง
เปลือกผล แก้น้ำเหลืองเสีย พุพอง แก้ฝีตานซาง คุมธาตุ เผาแก้คางทูม ไล่ยุงและแมลง
เนื้อหุ้มเมล็ด แก้โรคผิวหนัง ทำให้ฝีแห้ง ขับพยาธิ
ราก แก้ไข้ แก้ท้องร่วง
