เถายางน่อง
เถายางน่อง
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Anodendron paniculatum A.DC.
ชื่อพื้นเมือง : อีโปห์อาการ์ (มลายู) ยางน่องเถา ย่านตุ่ม (ตรัง)
ชื่อวงศ์ : APOCYNACEAE
ลักษณะทั่วไปทางพฤกษศาสตร์
ไม้เถาเนื้อแข็งขนาดใหญ่ทุกส่วน เปลือกไม้ขรุขระสีน้ำตาลมีขนคล้ายเส้นใยพันอยู่โดยรอบ ลำต้น เป็นร่องมีน้ำยางขาว เปลือกสีเทา ใบ ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปไข่แกมขอบขนานหรือขอบขนานแกมใบหอก โคนใบตัดหรือมน ดอก เป็นช่อขนาดใหญ่ออกที่ปลายกิ่งและวอกใบ กลีบดอกสีส้มหม่นเชื่อมติดกันเป็นหลอด ผล เป็นฝักคู่สีน้ำตาลถึงดำ เมล็ดรูปไข่แกมขอบขนานปลายเป็นจะงอย
ช่วงการออกดอกและติดผล : -
นิเวศวิทยา : พบตามป่าดิบชื้นทั่วไป
การขยายพันธุ์ : ใช้เมล็ด
สรรพคุณทางสมุนไพร :
ราก ทำให้อาเจียน ขับเหงื่อ
การใช้ประโยชน์อื่น :
เมล็ด เป็นพิษใช้อาบหัวลูกศรยิงสัตว์ ยางจากเถาผสมลูกดอก เป็นตัวพาพิษเข้าเส้นเลือดเร็วขึ้น (ของชนเผ่าซาไก)
